BİR FİLM ELEŞTİRİSİ: ‘WHATEVER WORKS’

Sene başında meraklısının çoktandır beklediği bir film, Woody Allen’ın son filmi Whatever Works vizyona girdi. Biz de gidip izledik.

Takip eden hafta sonu gazete eklerinde film üzerine o kadar anlamsız yorumlar çıktı ki, ben kendi yorumumu yazmadan edemedim! Şu aralar artık vizyonda olmasa da, bu filmin şimdiden kült filmler arasına girdiğini anlıyoruz!

Öncelikle filmin adından başlayalım. Filmin orijinal adı ‘Whatever works’. Sözlüğe bakmadım ama bana göre ‘Nasıl Uyarsa’ anlamına geliyor. Ama Türkiye’li yayıncıları nedense ‘Kim,Kiminle,Nerede’ adını koymuşlar, yanlış olmuş!
Bu bir vodvil değil ki! Bu filmin hitap ettiği kitle, pembe dizi izleyicisi değil !

Woody Allen sinemasını bilenler ne dediğimi anlarlar. Size bir fikir vermesi için filmin arasında diğer seyircilerden kulağıma gelen yorumlarını anlatayım. Birileri: ’Ne kadar çok diyalog var diyordu. Doğruydu ama Bu tipik bir Woody Allen filmi, başrol oyuncusu geveze serçe gibi devamlı konuşur! Ama bu filmde hiç olmazsa arasıra felsefi düşünceler de sayıklıyordu hiç olmazsa. Bir diğer izleyicinin hiç aksiyon yok dediğini duydum. O da doğru ama W.A. hiç aksiyon filmi yapmaz ki!

Zaten yönetmen de bunun farkında ki, filmin sonunda baş oyuncunun ağzından doğruca seyirciyle konuştu. Oyun sona ererken oyuncu yavaşça kameraya döndü ve seyirciye hitap etti: ‘Bu film bazılarınıza hitap etmemiş olabilir, bazılarınız film bitmeden salondan ayrılmış olabilirsiniz. Ama kalanlara söylüyorum bu film sizlere muazzam bir vakit geçirtmemiş olabilir ama böyle bir hikaye işte!’’ (Bu sahne bana ‘La Bamba’ isimli eski bir filmin yine son sahnesini hatırlattı. O filmin son sahnesinde Brigitte Bardot aniden seyirciye döner ve seslenir: ‘Hey siz seyirciler! Hadi siz de evinize bakalım!’ dedikten sonra elinde yaptığı bir kartopunu kameraya atar. Objektifin üzerinde patlayan kartopu seyircinin yüzünde patlayan bir sürpriz gibidir!)

Filmin fonunda yine W.A.nın sevdiği o cazın ilk dönemlerindeki dixieland tarzı müzik vardı. Yine filmin felsefik mesajına koşut olarak, ‘Que Sera Sera’(Her şey olacağına varır!) çaldı.
Film varoluşçu felsefe üzerine. Ama varoluşçu felsefeyi, Kuantum felsefesi ile harmanlıyor. (Filmin saf karakteri Melodi bile bir süre sonra kocası gibi Heisenberg’in belirsizlik felsefesinden söz etmeye başladı!)

Filmin konusu: New York’lu yaşlı, topal Boris Yellnikoff (Larry David oynuyor, kendisi ünlü Seinfeld dizisinin yapımcısıymış!) varoluşcu sorunlar yüzünden (sıradan ve değersiz hissetme, kendisini anlamayan dünya ile uyumsuzluk) bunalıma girmiş, intiharı denemiş eski bir bilim adamı. Evliliğini ve üst sınıf yaşamını arkada bırakıp New York’un kendisi gibi düşmüş bir kentinde yaşamaktadır. (Arka fonda NY, Greenwich sokaklarını bütün doğallığı ile görürüz!)
Yelnikoff aksidir, berbattır, giyimine dikkat etmez, yaşamla iki eski arkadaşı dışında bağı yoktur.
Bir gün kapısına evden kaçmış, genç tecrübesiz eğitimsiz Melody sığınır.
Bir gece, bir gece daha derken, aksi ihtiyarın gönlünü yapan Melody eve yerleşir.

Bu iki benzemez insan bir sene sonra birbirlerine benzemeye başlarlar ve Melody ile Boris evlenirler. Filmin ikinci bölümünde ise Melody’nin ayrılmış anne ve babasının, sırayla kapılarını çaldıklarını görürüz. Alabildiğince taşralı, ama kurnaz ve düzenbaz annenin gizli kalmış sanat yeteneği ortaya çıkar. Sonrasında gelen ultra muhafazakar babanın ise sadece söylemde ahlakçı olduğu izlenir! Bu yeni kişiler ve diğerlerinin hayatı, New York tarafından neredeyse en marjinal hale getirilerek değiştirilir, kuantumsal rastlantılarla oyunun kartları yeni kombinasyonlar açar!

(Yok, filmi daha çok anlatmayacağım, nasılsa meraklısı günü geldiğinde veya DVD sini edinip izleyecek!)


Cengiz ÖZDER
16.03.2010

Tweet

Yazarın Tüm Yazıları...  -   Yazar'a mesaj yaz  -   Yorum Yaz 

Okuyucu Yorumları