|
İSTANBUL DEVLET TİYATROSUNDA BİR OYUN:
‘BEĞENDİĞİNİZ GİBİ OLSUN!’
Yazan: William Shakespeare
Çeviren: Orhan Burian
Yöneten: Hakan Çimenser
Dekor Tasarımı: Işın Mumcu
Kostüm Tasarımı: Gülümser Erigür
Işık Tasarımı: Akın Yılmaz
Müzik: Hakan Kılman - Melis Şeşen
Dans Düzeni: İnes Kiremitçi
Dramaturg: Günay Ertekin
Oyuncular:
Cem Kurtoğlu, Ergun Akvuran, Zeynep Erkekli, Murat Karasu, İlkay Akdağlı, Şamil Kafkas, Doğan Turan
Mine Tugay, Deniz Bolışık, Fatih Sönmez, Nazlı Uğurtaş, Levent Aras, Mustafa Çolakoğlu, Ezgi Yentürk
Aral Seskir
Müzisyenler:
Hakan Kılman, Melis Şeşen,Güneş Özgeç Yuğnak, Begüm Erdener
Her oyun sezonunda, gerek Devlet tiyatroları, gerekse şehir tiyatroları programlarına birer adet Şekspir oyunu koyarlar. İyi de yaparlar, çünkü Şekspir oyunlarının kendine has zihinsel derinliği yüzünden tiyatro seyircisi bu oyunlara doymaz!
İnsan bir Hamlet’i, Makbeth’i, Kral Lear’i,Venedik Tacirini, Hırçın Kız’ı tekrar tekrar izlemekten sıkılmaz! Ama oyun seçiciler, herhalde insanları bıktırmak istemediklerinden olacak bazen yazarın pek bilinmedik oyunlarını sahneye koyabiliyorlar.
Geçtiğimiz yıllarda şehir tiyatrolarında Şekspir’in dehasını pek yansıtmayan oldukça sıkıcı oyunlar izlemiştik! (Örneğin Corileanus ve Agamemnon!)
İşte geçenlerde İstanbul Devlet Tiyatrosunda izlediğim ‘Beğendiğiniz Gibi’ oyununu da bu kategoriye koymak istemiyorum ama çok da beklediğim gibi çıkmadığını belirtmeden edemeyeceğim.
Ama güzel oyuncuların güzel oyununa, onca emeğe haksızlık etmek istemem!
Herkes canla başla çalışmış! Hepsi genelde iyi enerji veriyorlar.
Zaten ‘Beğendiğiniz Gibi Olsun’ oyunu, tarih boyunca bütün ünlü kritikler tarafından (bunların içine Bernard Shaw’da dahil), şekspir’in o ünlü sanatının derinliğinden yoksun bir eser olarak değerlendirmiş. Şekspir’in bu eseri genel beğeni düzeyine hitap eden şekilde, salt insanları eğlendirsin diye yazdığına şüphe yok!
Zaten adı bile böyle söylüyor ama siz yine de oyuncuların her bir tiradında derin mesajlar aramadan edemiyorsunuz.
Beni oyunda ilk rahatsız eden şey o naylondan yapılmış ağaç oldu! Pastoral bir ortamda geçen bir öykü için canlı yeşil tabiatın antitezi, yapaylığın ve çevre kirlenmesi sembolü naylon örtülerin seçilmiş olması tam anlamıyla bir absürd bir durum! Sahnenin bu kadar minimalist bir şekilde düzenlenmesi gerekli miydi?
Bembeyaz bir sahne, acaba arkadaki beyaz fon perde üzerine orman veya yerine göre saray silüeti düşürülemez miydi? Örneğin güreş sahnesi izleyici efekti olmadan noksan kalmıştı! Dükün maiyeti neredeydi? Oyunun romantik dönemde çizilmiş olan canlandırmasına bakarsanız bana hak vereceksiniz! (Bu arada DT Şişli sahnesindeki oyunla ve oyuncularla ilgili bir görsel bulamadığımı belirtmeliyim!)
Touchstone karakterini bir kadının canlandırmış olması yadırganıyor. (Gerçi okuduğum kadarıyla oyunun döneminde ilk sahneye konulduğu devirlerde de Rosalind karakterini erkek çocuklar canlandırırmış!) Belli ki makinalı tüfek gibi hızlı kesintisiz ve sürekli konuşan bir karakteri, ancak sözel gelişimi erkeklere nazaran daha gelişmiş olan bir kadın canlandırabilir diye düşünmüş olmalı yönetmen!
Ayrıca bazı yan karakterlerin, örneğin Phebe ve Silvius, Audrey ile William’ın hikayeleri yeterince izleyiciye aktarılmamış, mevcudiyetleri sanki bir yama gibi duruyor. Örneğin dalkavuk Touchstone ile Audrey’i evlendirecek olan Sir Oliver Martext’in oyundaki yerini, ben dahil hiçbir seyircinin anladığını sanmıyorum.
Oyunda beğendiğim ve çok yaratıcı bulduğum konu ise canlı müzik yapan grup. 1600 lü yılların İngilteresinin müziği çok sıcak ve kulağa hoş geliyor! Oyunun başlamasını beklerken ayni Şekspir döneminde olduğu gibi seyirciyi oyuna hazırlıyorlar, çok yaratıcıydı ama birkaç ezgi daha ekleseler nasıl olur? (Şakadan, kızıma: sesleneceğim, Greensleeves’ çalmalarını isteyeceğim dedim, engelledi!)
Oyunla ilgili eleştirilerim, yönetmenlere yönelik yapıcı eleştirilerdir.
Gerçekte, seyirciye oyunu izlemelerini öneririm!
Cengiz ÖZDER
12.11.2010
 Yazarın Tüm Yazıları... -  Yazar'a mesaj yaz
-
Yorum Yaz
|
|
