Ağır bir karabasan çökmüştü
Dağılıyordu sonra
kendiliğinden değildi
gitmeyecekti
kendiliğinden de
Delirmemek aptallıktı
Yaşayamazdık yoksa
ödenen tüm bedellerde
vardı payımız
Tanığı olduğumuz dönemde
Buydu acı olan
acı olan buydu
Koyu bir hüznü
yanılsamalarla
dağıtmaya çalıştık
Yolu bulanlar
umuda sarılmıştı
Yalpaladık bazen
Doğaldı insandık
Yer yer insanlığımızdan utandık
Kirliydi yalan
Arıydı gerçek
Sürrealizmle örttük bazen
yadsıdık eşyanın doğasını
Hodbindi nobrandı bazıları kızdık
Değildi onların suçu
tertemiz doğar çocuk
bilmez kötülüğü
Bir defin kutusuna
sakladım gözyaşlarımı
zamanı geldiğinde
azar azar harcayacağım
Ve yine düşlerimden yaptığım
Promete kutusuna neşe ve
umutlarımı koyacağım
Ben yıllarca çiçek kokularının
peşine düştüm
gül kokusu bulaştı
nazik parmaklarıma
Ey özü bozulmuş kutsal
aşağılık parodi
ıssız bir dünyanın
amansız labirentleri
isyanım size
Yazarın Tüm Yazıları...
Yazar'a mesaj yaz
Yorum Yaz 